اعتماد به جمهوری اسلامی موردمناقشة بین المللی

اعتماد به جمهوری اسلامی موردمناقشة بین المللی                              سالهاست یک مسئلة اصلی بین جمهوری اسلامی و کشورهای غربی برسر فعالیت های هسته ای درجریان است که در اظهارات و بیانیه های طرفین آشکار است و آن وجود اعتماد است . کشورهای غربی وبخصوص آمریکا بارها مطرح کرده اند که رژیم ایران باید اعتماد سازی کند وتا این وضع پیش نیاید نمی توان ادعاهاوقول وقرارهای آن راپذیرفت وازعزم جمهوری اسلامی برای دست برداشتن ازتولید سلاح هسته ای اطمینان حاص

ل کرد . متقابلاً مقامات رژیم درایران نیز ازهمین برچسب استفاده میکنند وازعدم امکان اعتماد به غرب وخصوصاً آمریکایاد می کنند . برای مثال وقتی که حسن روحانی و محمدجواد ظریف ازسفرنیویورک وپس ازآن برقراری ارتباط مستقیم وگفتگو های حضوری ویاتلفنی باهمتایان آمریکایی خود به تهران بازگشتند ، علی خامنه ای که قبلاً چراغ سبز این ارتباطات رابه آنان داده بود  ، ضمن تأیید این چرخش فاحش در سیاست خارجی رژیم گفت  که ما دولت آمریکارا غیر قابل اعتماد  ،  غیرمنطقی  وعهد شکن میدانیم . بحث درمورداین که کدام یک ازدوطرف مصداق بارز این اتّهامات هستند نیست ، درعالم سیاست ازعهد شکنی ها وخلف وعده ها ونارو زدنها فراوان است  . ازدید بسیاری ، سیاست جزاین نیست . اینان معتقدند هدف وسیله را توجیه میکند وبر این باورند که سیاستمدار باید بتواند به داشتن صفات خوب تظاهر کند واگر روزی به کاربردن عکس این صفات لازم باشد به راحتی آنرا کنار می گذارند ورحم و عطوفتی از خود به خرج نمی دهند چه بسیار سیاستمدارانی که برای کسب قدرت  ، ازدادن هیچ وعدۀ عوام فریبانه ای که درجلب رأی یاحمایت مردم مفید باشد ابایی ندارند ووقتی به قدرت رسیدند از انجام این وعده ها به راحتی سرباز می زنند . پدیده ای که درجوامع غیر دموکراتیک ، استبدادی وبا فضای بستة مطبوعاتی به مراتب شدیدتر وفاحش تر به چشم می خورد . یک نمونة بسیار برجسته وتاریخی این نوع حکومت شخص خمینی بود که باوقاحت وبی شرمی تمام از همان آغاز ، باصراحت تمام دروغ گفت  ،  فریبکاری کرد ، ریا ورزید وهنگامی که در مسند قدرت جای گرفت خلف وعده های بسیار کرد . اما جامعه هرچه دموکراتیک تر ودارای فضای باز مطبوعاتی بیشتر باشد  ، درمجامع بین المللی مقبولیت بیشتری کسب می نماید . وسیاستمدارانی که به دروغ وتقلب وریا دست می زنند بیشتر رسوای خاّص وعام میشوند وعمر سیاسی درازی بدست نمی آورند ، علاوه براین ، درصحنة بین المللی ، اعتماد متقابل کشورها به یکدیگر پایه واساس مناسبات حسنه بین کشورها را تشکیل می دهد وبدون آن کمتر کشوری می تواند درجهان امروز مورد قبول واقع شود وروابط خارجی خودراتوسعه دهد .درجة اعتماد کشورها به یکدیگر نیزاز دامنة روابط حسنه هرکشوری با کشورهای دیگرقابل اندازه گیری است . یکی از مظاهر این روابط ارزشی است که کشورها برای گذرنامة کشور دیگر قائل می شوند وبه شهروندان آن کشور اجازة ورود وخروج بدون ویزا به کشورخود رامی دهند . جمهوری اسلامی در یکی از پایین ترین رده های چنین کشور هایی قرار دارد البته پیش از انقلاب  ، ایران در یکی از بالاترین رده ها قرار داشت . سقوط شدید اعتبار گذرنامة ایرانی در نظام جمهوری اسلامی بهتر از همه از زبان حسن روحانی درمبارزات انتخاباتی اش شنیدنی است که به عنوان یکی از وعده هایش گفته بود «  قول می دهم اعتبار و احترام را به گذرنامة ایرانی برگردانم »  .  درمناقشة بین جمهوری اسلامی وغرب ، امروز روشن است که کدامین طرف بیشتر قابل اعتمادند وادعاهای هریک تاچه حد ازسوی دولت های دیگر وافکار عمومی آن کشورها پذیرفته می شود . البته آمریکا در رابطه با ایران وروابط چند دهه پیش از انقلاب پروندة پاکی که قابل دفاع باشد ، ندارد وعلاوه بر دخالت مستقیم درمسائل داخلی ایران می توان آن را به نغز تعهداتی که درمورد ایران داشته نیز متهّم کرد ولی منظور خامنه ای از تأکیدبرغیر قابل اعتماد بودن دولت آمریکا ، فقط اشاره به کارکرد آن در برهه هایی ازگذشته نیست وظاهراً می خواهدآن رابه زمان حال نیز ربط دهد . بیان چنین امری به این معناست که او غیر قابل اعتماد بودن را ماهیّت دولت آمریکا می شناسد که با تغییر رؤسای جمهور آمریکا همچنان ثابت مانده است . او البته چون یک نظام ایدئو لوژیک رارهبری می کند می پندارد که ساز وکار نظام های دیگرجهان نیز گوهر ایدئولوژیک دارند واگر این گوهردارای عناصری است که کاربرد دروغ وتقلّب و مکرو حیله رامجاز می شمرد ،  تخلّف ازهر تعهد وقراری برای مصلحت نظام مجاز وممکن شمرده می شود . درواقع برای سران جمهوری اسلامی که سیاست را عین دیانت می دانند ودردیانت آنان دروغ وریا ومکر وحیله دربرابر   « دشمن » داخلی یاخارجی مجاز شمرده می شود وخمینی رهبرشان صریحاً به آن تأکید کرده است که سیاست جزاین نمی تواند باشد . ازاین روست که آنان همه را به کیش خود می پندارند ونظام های دیگررا غیر قابل اعتماد می دانند وازطرف دیگر غرب هم به گفته ها ووعده ها وقرارهای آنان اعتماد نمی کند وخواهان اقدام عملی برای ایجاد اعتماد واثبات آن درعمل است . رژیم ایران نیز البته می تواند خواستاراثبات و فاداری غرب به تعهداتش باشد ونشانه هایی ببیند حاکی ازآن که غرب  سیاست نزدیکی وصلح با ایران رادر پیش گرفته درادعاهای خود صادق است و به دنبال بهانه ای برای حملة نظامی نیست . درواقع اگر خامنه ای به دنبال شواهدی براین امر دردولت فعلی آمریکا می گردد پیدا کردن آن چندان مشکل نیست . چند هفته پیش دولت اوباما براساس این نتیجه گیری که رژیم اسد درسوریه سلاح شیمیائی علیه مردم این کشور به کار برده است ، دراجرای تهدید های حملة نظامی که قبلاً مطرح کرده بود ، تصمیم گرفت که این حمله را به مورد اجرا بگذارد ورسماً آمادگی نیروهای نظامی خود را برای اجرای آن اعلام کرد  .  درفاصلة چند روز ، کارزار تبلیغاتی وسیعی برای آماده کردن اذهان عمومی جهانی ومردم آمریکا براه افتاد . اوباما باحضور پیاپی ومصاحبه در چند شبکه تلویزیونی به تشریح وتوضیح این اقدام پرداخت وجان کری وزیر خارجة او باسفرهایی به چند کشور جهان برطبل جنگ می کوبید .سپس دریک تحول ناگهانی با کمک روسیه طرحی برای ازبین بردن زرادخانة سلاح های شیمیائی سوریه پیش کشیده شد وآمریکا با استقبال از این طرح اعلام کرد که اگرسوریه آن را بپذیرد وبه مورد اجرا بگذارد این کشور ازحملة نظامی به سوریه صرف نظر خواهد کرد  . ورژیم اسد نیز بلا فاصله آن را پذیرفت ودر مرحلة اول در یک مهلت یک هفته ای  به فهرست برداری ازاین سلاح- ها پرداخت  وچند روز پیش اعلام شد مرحلة انهدام سلاح ها آغاز شده است . اکنون نه فقط حملة نظامی آمریکا به سوریه منتفی شده است بلکه وزیر امور خارجة آمریکا رسماً ازدولت سوریه استقبال کرد . یعنی درست درفاصلة چند هفته ، کسی که از دید مقامات آمریکا وبسیاری دیگر درجهان به جنایات جنگی متهم شده بود وآمریکا خود رابرای ضربه زدن وتضعیف او آماده می کرد اینک با تحویل سلاح های شیمیائی خود از این خطر در امان مانده است . وصدالبته منظور توجیه اوباما واسد نیست آنچه که مد نظر قرار داشت مسئلة اعتماد بود که علی خامنه ای براساس آموزه های ایدئولوژیک خود وافاضات خمینی خود را خیرالماکرین می شناسد وراه دشمن تراشی ومکر وحیله رادنبال می کند وهمچنان که تاکنون گرانی ، قحطی ، فقر وتحریم اقتصادی رابرای مردم ایران به ارمغان آورده است خطر جنگ رانیز زنده می کند وبه سیاست دشمن سازی 35سالة خود همچنان ادامه می دهد . خامنه ای رهبر رژیمی است که اعتماد به آن مورد مناقشة بین المللی است وسخنرانی او که راجع به عدم اعتماد دیگران است یک فرا فکنی بیهوده بیش نیست